ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΡΑΚΑΣ - ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ - ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΟΛΗΨΙΑ Θρησκεία είναι ένα σύστημα πίστης στη θεία ή υπερφυσική δύναμη και ένα σύστημα πρακτικών λατρείας ή άλλων τελετουργιών που απευθύνονται στη δύναμη αυτήν. Θρησκευτικότητα ονομάζουμε το βαθμό εμπλοκής και την προσωπική σημασία που αποδίδει το άτομο σε ένα τέτοιο σύστημα. Οι διδασκαλίες και οι αρχές που πραγματεύονται πολλές θρησκείες, όπως η συγχώρεση, η αγάπη καιη έγνοια προς τον πλησίον, καθώς επίσης το ότι προτρέπουν τους πιστούς τους να μένουν μακριά από καταχρήσεις (αλκοόλ, ουσίες, τζόγος, υπερφαγία) είναι ένα σημαντικό στοιχείο μιας πιο υγιούς αντιμετώπισης της ζωής. Παρόλα τα παραπάνω, η θρησκεία δεν έχει πάντα θετικό αντίκτυπο στη ψυχική υγεία των θρησκευόμενων. Είναι γεγονός ότι δεν είναι υγιείς όλες οι εκφάνσεις της θρησκευτικότητας. Ιδιαίτερα εκείνες που απαιτούν ολοκληρωτική απεμπόληση της ορθολογικότητας και καθαγιάζουν το μίσος, την επιθετικότητα και την προκατάληψη, προωθούν υπερβολική εξάρτηση ή καταστάσεις αβουλίας, ετεροκαθορισμο

ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΚΡΑΙΩΝ ΘΕΣΕΩΝ Στο ζήτημα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, αλλά και της ανόδου του νεοναζισμού, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η εμπλοκή δύο τύπων ανθρώπων. Από τη μια άνθρωποι με υπερβολική τάση εξουσιομανίας (αρκετές φορές ψυχικά διαταραγμένοι) και από την άλλη άνθρωποι αδύναμοι που ζητούν να ενταχθούν κάπου με σκοπό να καλύψουν τα κενά και τις αδυναμίες της προσωπικότητάς τους. Οι πρώτοι αδιαφορώντας για το ποια προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει η δραστηριότητά τους στους συνανθρώπους μας (π.χ. πρόσφυγες, πολίτες άλλων θρησκευτικών δογμάτων κλπ) επιδιώκουν να τονίσουν ιδιαίτερα ορισμένες διαστάσεις του «πιστεύω» ή των πεποιθήσεών τους. Έτσι προσπαθούν να δείξουν ότι ελέγχουν την κατάσταση, ότι είναι ισχυρές προσωπικότητες, ότι διαθέτουν «αυθεντία», ότι δεν υποχωρούν σε πιέσεις και ότι η δράση τους θα έχει «σωτήρια αποτελέσματα» για αυτούς που τους ακολουθούν. Όσο νιώθουν ότι επιτυγχάνουν στην τακτική τους αυτή, η οπ

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας υπήρξαν και υπάρχουν πολλά περιστατικά ρατσιστικής βίας προερχόμενα, κυρίως, από μέλη εγκληματικών νεοναζιστικών οργανώσεων. Οι λόγοι γέννησης των φαινομένων του ρατσισμού και της ξενοφοβίας είναι πολλοί. Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε: - Έλλειψη παιδείας. Οι απαίδευτοι και οι ημιμαθείς γίνονται εύκολα θύματα προπαγάνδας. Δεν μπορούν να κρίνουν. Οι επιτήδειοι μπορούν να καλλιεργήσουν στους ανθρώπους αισθήματα κατωτερότητας ή να τους φανατίσουν εναντίον άλλων ομάδων. - Κοινωνικά προβλήματα. Η βία, η εγκληματικότητα, η ανεργία δημιουργούν ένταση η οποία εκτονώνεται πάνω στους ξένους που γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα, κυρίως από οπαδούς νεοναζιστικών μορφωμάτων. - Ηθική εξαχρείωση. Οι άνθρωποι υιοθετούν ρατσιστικές αντιλήψεις προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον συνάνθρωπό τους. - Προκαταλήψεις που δημιουργούνται από την οικογένεια, την παράδοση και την θρησκεία. Οι συνέπειες του ρατσισμού και τη

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΑΚΡΑΙΩΝ ΘΕΣΕΩΝ Όχλος είναι το σύνολο πολλών ανθρώπων που χαρακτηρίζονται από ομαδική ψυχολογία και κυριαρχία των ενστίκτων. Ένα μείζον θέμα που επηρεάζει καίρια τις σύγχρονες κοινωνίες είναι η λεγόμενη ψυχολογία του όχλου. Στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν άγνωστο το φαινόμενο και οι επιτήδειοι πολιτικοί, επειδή γνώριζαν ότι μπορούσαν να επηρεάζουν τα πλήθη, συνειδητά έκαναν εκμετάλλευση. Ο άνθρωπος, όταν βρίσκεται σε μια πολιτική συγκέντρωση, όπου εκφράζονται ακραίες απόψεις (ρατσισμός, μισαλλοδοξία κλπ) μπορεί να χάσει τη ταυτότητά του, την κρίση και την ανεξαρτησία της σκέψης. Πολλές φορές, δεν είναι σε θέση να υπακούσει στα δικά του συναισθήματα, στη δική του ψυχολογία και ψυχοσύνθεση. Ταυτίζεται με την ψυχολογία που θα διαμορφωθεί στο άτακτο ή καθοδηγημένο πλήθος. Τα συνθήματα, οι φωνές και οι κινήσεις δημιουργούν μια άλλη ατμόσφαιρα και μια άλλη δυναμική. Δημιουργείται, έτσι η αίσθηση της δύναμης και της υπεροχής. Ένα τυχαίο σύνθημα

ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ, ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Μισαλλοδοξία είναι το μίσος που νιώθουν ορισμένοι άνθρωποι εναντίον όσων έχουν διαφορετική άποψη (πολιτική τοποθέτηση, θρησκεία κλπ). Έτσι έχουμε την πολιτική μισαλλοδοξία, θρησκευτική μισαλλοδοξία κ.ά. Φανατισμός είναι η τυφλή και αποκλειστική πίστη σε μια ιδέα και η προσπάθεια επιβολής των ιδεών ενός ατόμου ή μιας ιδεολογίας και στους άλλους. Ο φανατικός δεν ανέχεται αντίθετες απόψεις και είναι πρόθυμος να χρησιμοποιήσει βία για να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του. Ο φανατισμός μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος στις πολιτικές, εθνικιστικές, θρησκευτικές ιδεολογίες ή ακόμη και στην υποστήριξη αθλητικών ομάδων. Κατά την ψυχολογία του βάθους, η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός είναι εκδηλώσεις μιας άρρωστης ψυχής, ένα καταφύγιο νευρωτικών ανθρώπων, που προσπαθούν να κρύψουν κάτω από αυτόν τα συμπλέγματα κατωτερότητας, τον εγωισμό, τις φιλοδοξίες, την επιθετικότητά τους και οδηγούν το άτομο να αναζητά φανταστικούς εχθρούς στα διαφορετικά άτομα

ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ - ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Υπάρχουν αρκετά ψυχολογικά κίνητρα τα οποία συντηρούν τον ρατσισμό. Αυτά τα κίνητρα αναμφισβήτητα συνεισφέρουν στις ευρύτερες κοινωνικές και θεσμικές δυνάμεις που συντηρούν τον ρατσισμό. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε αυτά τα κίνητρα, γιατί η γνώση δίνει δύναμη. Το να γνωρίσουμε τις ψυχολογικές δυνάμεις που προάγουν τον ρατσισμό και άλλες μορφές προκατάληψης θα μας βοηθήσει να τον καταπολεμήσουμε. Σε περιόδους κρίσης και οικονομικών δυσκολιών, παρατηρείται συνήθως η αύξηση κρουσμάτων ξενοφοβίας και ρατσισμού. Σε πολλές μελέτες, οι άνθρωποι αποδίδουν πιο θετικά χαρακτηριστικά στη δική τους ομάδα από ό,τι σε άλλες ομάδες. Αυτό έχει αποδειχθεί διαπολιτισμικό χαρακτηριστικό. Αν και συχνά ακούμε για βαθιά ριζωμένες θεσμικές και πολιτιστικές αντιλήψεις που συμβάλλουν στο ρατσισμό, λιγότερο συχνά ακούμε για τα ψυχολογικά κίνητρα που εμπλέκονται στη διαδικασία.  Με άλλα λόγια, ψυχολογικά, τι οδηγεί ένα άτομο να έχει ρατσιστικές και ξενοφοβικές

Η ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ Ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, είτε από την εθνικότητα, είτε από τη θρησκεία κλπ. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη, ιταλ. ("ράτσα") razza = φυλή, είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Η λέξη "ρατσισμός" χρησιμοποιείται για να αναγάγει μια ομάδα ως υπέρτερη άλλων. Πιο συγκεκριμένα περιγράφει τις πράξεις μιας ομάδας ανθρώπων (οι οποίοι συνδέονται με κάποια κοινά χαρακτηριστικά) εναντίον μίας άλλης ομάδας. Υπάρχουν διάφορες μορφές του ρατσισμού, οι κυριότερες εκ των οποίων είναι: α) Φυλετικός Ρατσισμός Φυλετικός ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι επειδή κάποια άνθρωποι ανήκουν σε άλλες "φυλές", είναι είτε ανώτεροι είτε κατώτεροι από αυτούς που ανήκουν σε κάποιες άλλες. Για παράδειγμα οι κάτοικοι της Αφρικής, έχουν πιο σκούρο δέρμα και