ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΑΪΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΑΪΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Λαϊκισμός είναι η στάση και η συμπεριφορά που συναντάται στην πολιτική και χαρακτηρίζεται από υπερβολική και μη αυθεντική λαϊκότητα και κατ επέκταση από δημαγωγία και προπαγάνδα. Κατά την ακραία αρνητική του εκδοχή, ο λαϊκισμός στηρίζεται στην εσκεμμένη ανειλικρίνεια π.χ. στη διάδοση κάποιου θέματος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καλλιέργεια ανασφάλειας στο λαό, αυτοπροβολή του λαϊκιστή πολιτικού σαν προστάτη και σωτήρα κ.ά.

Όταν μιλάμε για λαϊκισμό αναφερόμαστε σε μια πολιτική στάση, η οποία εκδηλώνεται στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και έχει ως στόχο της την υπονόμευση, εάν όχι την κατάργηση της αντιπροσωπευτικής σχέσης. Οπότε, εξ ορισμού ο λαϊκισμός είναι εχθρός της δημοκρατίας. Ενώ στη δημοκρατία, την οποία όλοι υπερασπιζόμαστε, η αντιπροσωπευτική σχέση (το κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στους εκλέκτορες και τους αντιπροσώπους) είναι το θεμέλιο της, ο λαϊκισμός ως πολιτική στάση (αρχικώς ως ιδεολογία και στη συνέχεια ως πρακτική πολιτική) απεργάζεται την αντικατάσταση αυτής της σχέσης με την αδιαμεσολάβητη σχέση ανάμεσα στον ηγεμόνα και τον λαό.

Φιλολαϊκός είναι ο φιλικός προς το λαϊκό αίσθημα, ο ευνοϊκός για την πλατιά μάζα του λαού. Φιλολαϊκός πολιτικός είναι αυτός που εμπνέεται από αγάπη για τον λαό και ασκεί φιλολαϊκή πολιτική.

Η φιλολαϊκή πολιτική στοχεύει στην εξομάλυνση των ποσοτικών και ποιοτικών προβλημάτων που αφορούν τις συνθήκες διαβίωσης των λιγότερο ευνοημένων από τη λειτουργία της αγοράς πληθυσμιακών ομάδων και η διασφάλιση αξιοπρεπών όρων ζωής (υγεία, ασφάλιση, απασχόληση, στέγαση, παιδική μέριμνα, εκπαίδευση, υποστήριξη Αμεα κλπ) όσων συνανθρώπων μας ζουν σε έναν τόπο.

Συμπερασματικά, ο λαϊκισμός συντηρείται με την υποκουλτούρα και την εμπορευματοποίηση της συλλογικής ψυχής από ιδιωτικά συμφέροντα, ενώ η φιλολαϊκότητα βοηθά τα λαϊκά στρώματα και αναδεικνύει τις γνήσιες αξίες του λαού.