ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΥΓΙΗΣ;
Κάντε κλικ στον σύνδεσμο για να δείτε σχετικά βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=ehIAzyG7SSMΜια υγιής σχέση δεν σημαίνει μια «τέλεια» σχέση ή μια «ιδανική» σχέση, χωρίς διαφωνίες και μικρές εντάσεις.
Υπάρχουν βέβαια διαφορετικές απόψεις για το πώς ενδέχεται να μοιάζει μια υγιής σχέση. Είναι σημαντικό όμως να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει η «τέλεια» σχέση. Κάθε σχέση έχει ένα συνδυασμό τόσο θετικών όσο και αρνητικών χαρακτηριστικών.
Επειδή οι σχέσεις είναι περίπλοκες, η έννοια μιας υγιούς σχέσης διαφοροποιείται αρκετά από άτομο σε άτομο ή από ηλικία σε ηλικία. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν βέβαια διαφορετικές απόψεις για το πώς ενδέχεται να μοιάζει μια υγιής σχέση. Είναι σημαντικό όμως να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει η «τέλεια» σχέση. Κάθε σχέση έχει ένα συνδυασμό τόσο θετικών όσο και αρνητικών χαρακτηριστικών.
Επειδή οι σχέσεις είναι περίπλοκες, η έννοια μιας υγιούς σχέσης διαφοροποιείται αρκετά από άτομο σε άτομο ή από ηλικία σε ηλικία. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Για παράδειγμα μια σχέση συνεξάρτησης δεν είναι υγιής.
Συνεξάρτηση σημαίνει, το να είμαστε εξαρτημένοι από ένα άλλο άτομο σε βαθμό εθισμού αλλά και το άτομο αυτό να είναι με τη σειρά του εξαρτημένο από εμάς. Η εξάρτηση του συνεξαρτημένου ατόμου από τον άλλον είναι τόσο ισχυρή που βιώνεται ως ταυτόσημη με την επιβίωση και, για το λόγο αυτό, η συνύπαρξη θα πρέπει να επιτευχθεί με κάθε μέσο και τρόπο.
Η συνεξάρτηση αναπτύσσεται όταν ένα παιδί είναι σε ανισότιμη σχέση με τους γονείς του, όπου μαθαίνει να βάζει στην άκρη τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες, ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες και τα θέλω των γονιών του, προκειμένου να πάρει τη φροντίδα τους, την προσοχή ή την έγκρισή τους. Έτσι το παιδί μεγαλώνοντας, αποκτά την τάση να ξαναδημιουργεί και να έλκεται απ’ αυτή τη «δυναμική» σε όλες του τις σχέσεις.
Η απομάκρυνση από την συνεξάρτηση σημαίνει την στροφή από έξω προς τα μέσα, προς τον εαυτό μας. Αντί να εστιάζουμε τόσο πολύ σε αυτό που χρειάζονται οι άλλοι, οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψιν και τις δικές μας ανάγκες καθιστώντας τες ως προτεραιότητα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα υπολογίζουμε και τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων ούτε πως δε θα τους παρέχουμε φροντίδα. Σημαίνει απλώς πως κατανοούμε αρχικά τις προσωπικές μας ανάγκες και φροντίζουμε τον εαυτό μας. Ειδάλλως, θα αισθανόμαστε μονίμως εξαντλημένοι, αγανακτισμένοι και ανολοκλήρωτοι.
